Sometimes Archeology Dreams of Itself
Nicola Baratto and Yiannis Mouravas
In 1172 the third column of Venice arrived in San Marco Square from the East. The column is thought to be 16 meters in height and 70 tones in weight. During its passage to the present day, the column was inexplicably misplaced; drowned within the depths of the Adriatic Sea, the monument’s factuality has been drifting from accurate history since.
Initially following the school of archaeologists and researchers, whose aims are to local- ise this sunken Byzantine artefact, Nicola Baratto (b.1989) and Yiannis Mouravas (b.1986) continued this research on a residency they undertook at Istituto Ellenico di Studi Bizantini e Post-Bizantini di Venezia, and then eventually arriving in Athens through a pilgrimage from the Oracle of Delphi. By wandering, digging and recollecting memories they have developed the practice of archaeodreaming.
Sometimes Archaeology Dreams of Itself employs archaeodreaming to discuss the legend of the third lost column of San Marco and its fellow monuments of Mediterranean antiquity. It also proposes experiential strategies to face the time we live in: as an agency to disentangle from immaterial capitalism and imposing national narratives. This aims to create a metaphysical space to spark collective imagination. When archaeology is a manifestation of ‘complex time’- it is as much about the present as it is about the past and future, it observes the residual marks left behind by forgotten histories, and it allows us to understand our anthropological behaviour in accordance with its topography.
Delving into the depths of history, an archaeological constellation of memories is unearthed, a platform for dreaming is ignited, and a stage for imagination through sleep is framed. These fragmented fantasies are used to fuel and imagine future relics and foster myth making.
Hot Wheels Projects would like to thank the following for their contributions to the projects: Bend and Viktor Gogas, Éditions Dolce Εκδόσεις and Theofanis Dalezios, Hot Heels Publications, Bruno Donadel, Tom Kemp, Anna Laederach, Alberto Valz Gris, Benni Bosetto, Alessandro Crispta, Egidio Cutillo, Federica Menin,Laura Lovatel, Thalia Raftopoulou, Grigoris-Aris-Rigas Stasinopoulos, Maria Tzanakou, Walter Götsch, G and G Nordio, Chantal Nassef, Aaron MacLaughlin, Minke Havelaar, Roberto Padoan, Franca Zannoni, Litsa Christodoulaki, Giorgos Ploumidis, Istituto Ellenico di Studi Bizantini e Post-Bizantini di Venezia, The Dirty Artists of the Dirty Art Department, Fanny Muggiani Piccioli, Franco ‘Bifo’ Berardi
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το 1172 η τρίτη κολώνα της Βενετίας έφτασε στη πλατεία του Αγιού Μάρκου από την Ανατολή. Η κολώνα θεωρείται οτι έφτανε τα 16 μέτρα σε ύψος και 70 τόνους σε βάρος. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού της από το παρελθόν στο σήμερα μάλλον χάθηκε στα βάθη της Αδριατικής, και η ενυπόστατη ύπαρξη της παρασύρθηκε έξω από την ιστορία έκτοτε.
Ακολουθώντας μια ομάδα αρχαιολόγων και ερευνητών, που έχουν στόχο τον εντοπισμό του βυζαντινού τεχνουργήματος, ο Νίκολα Μπαράττο (γεν. 1989) και ο Γιάννης Μουράβας (γεν. 1986) συνέχισαν την ερευνά τους στο Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας, και τέλος έφτασαν, μετά από ένα προσκύνημα στο Μαντείο των Δελφών, στην Αθήνα. Μέσα από την περιπλάνηση, την εκσκαφή και την αναδόμηση της μνήμης ανέπτυξαν την πρακτική του αρχαιονείρου.
Η έκθεση Μερικές Φορές η Αρχαιολογία Ονειρέυται τον Eαυτό της είναι μια διευρυμένη συζήτηση γύρω από το μύθο της χαμένης τρίτης κολώνας του Αγίου Μάρκου και των συναφών μνημείων της Μεσογειακής αρχαίοτητας. Προτείνονται λοιπόν βιωματικές στρατηγικές για να αντιμετωπίσουμε τον περίπλοκο χρόνο που βιώνουμε: ως ενα παράγοντα απόσπασης από τον άυλο καπιταλισμό και από τις επιβαλλόμενες εθνικές αγηφήσεις, αποσκοπώντας στη δημιουργία ενός μεταφυσικού χώρου που διεγείρει το συλλογικό φαντασιακό. Όταν η αρχαιολογία μετατρέπεται σε μια έκφραση του ‘περίπλοκου χρόνου’ –τόσο για το παρόν όσο και για το παρελθόν και το μέλλον, μας επιτρέπεται να παρατηρήσουμε τα υπολοιπόμενα ίχνη των ξεχασμένων ιστοριών, και να καταλάβουμε αυτήν την ανθρώπινη συμπεριφορά σύμφωνα με την τοπογραφία της.
Έτσι, βουτώντας στα βάθη της ιστορίας, ανακαλύπτεται ένας αρχαιολογικός σχηματισμός μνήμης, ενεργοποιείται ενα πεδίο για τα όνειρα και τελικά πλαισιώνεται ένας χώρος για τη φαντασία μέσω του ύπνου. Αυτές οι κατακερματισμένες φαντασίες χρησιμοποιούνται σαν καύσιμο για να δημιουργήθουν μελλοντικά λείψανα και για να αναθρέψουν την μυθοπλασία.
Το HotWheels Projects θα ήθελε να ευχαριστήσει: Bend and Viktor Gogas, Éditions Dolce Εκδόσεις and Theofanis Dalezios, Hot Heels Publications, Bruno Donadel, Tom Kemp, Anna Laederach, Alberto Valz Gris, Benni Bosetto, Alessandro Crispta, Egidio Cutillo, Federica Menin,Laura Lovatel, Thalia Raftopoulou, Grigoris-Aris-Rigas Stasinopoulos, Maria Tzanakou, Walter Götsch, G and G Nordio, Chantal Nassef, Aaron MacLaughlin, Minke Havelaar, Roberto Padoan, Franca Zannoni, Litsa Christodoulaki, Giorgos Ploumidis, Istituto Ellenico di Studi Bizantini e Post-Bizantini di Venezia, The Dirty Artists of the Dirty Art Department, Fanny Muggiani Piccioli, Franco ‘Bifo’ Berardi
